Λισαβόνα - Ταξίδι στην Évora Rockthetraveler.com

Σήμερα το πρωί φύγαμε σχεδιάζοντας να πάρουμε το τρένο στις 10:04 π.μ. για την Évora. Πήραμε το μετρό από τον τοπικό μας σταθμό στον σταθμό Sete Rios, όπου θα προλάβαμε το τρένο υπεραστικών.

Φύγαμε άφθονο χρόνο και παρόλο που πήγαμε στη στεριά μεταξύ του σταθμού του μετρό και του υπεραστικού σταθμού (θα μπορούσαμε να έχουμε μεταφερθεί μεταξύ τους με το μετρό!), φτάσαμε με άφθονο χρόνο.

Η προγραμματισμένη ώρα αναχώρησης έφτασε στις 10:04 π.μ.… και έγινε. Χμμ, γίνονταν ανακοινώσεις, αλλά μόνο στα πορτογαλικά.

Κανείς δεν έφευγε από την αποβάθρα, οπότε αποφασίσαμε ότι το τρένο έπρεπε να καθυστερήσει αντί να ακυρωθεί. Περιμέναμε και περιμέναμε και περιμέναμε και μετά ο κόσμος άρχισε σταδιακά να εγκαταλείπει την εξέδρα.

Ρωτήσαμε έναν νεαρό Ασιάτη που κατευθυνόταν προς τις σκάλες αν ήξερε τι συνέβαινε.

Ναι, είχε ρωτήσει έναν Πορτογάλο πελάτη, ο οποίος του είπε ότι προφανώς υπήρχε πρόβλημα στη γέφυρα, ότι το έφτιαχναν, αλλά δεν υπήρχε εκτίμηση για το πόσο θα διαρκούσε.

Φαίνεται επίσης ότι αυτές οι καθυστερήσεις δεν είναι σπάνιες, ΑΛΛΑ συνήθως περιλαμβάνουν στις ανακοινώσεις μια εκτίμηση για το πότε θα μπορέσει να φύγει το τρένο.

Έτσι, περιμέναμε λίγο ακόμα και μετά αρχίσαμε να πιστεύουμε ότι αν περιμέναμε πολύ θα φτάναμε στην Évora πολύ αργά για να δούμε πολλά και ότι καλύτερα να τα παρατήσουμε για σήμερα, να προσπαθήσουμε να μας επιστραφούν τα εισιτήρια και να προγραμματίσουμε εκ νέου την Évora για αλλο. ημέρα και ίσως ακόμη και να σκεφτείτε να το κάνετε ως ημερήσια εκδρομή αντί να βασίζεστε στο να φτάσετε εκεί με τα μέσα μαζικής μεταφοράς; Aargh!

Στο τέλος αποφασίσαμε να κατεβούμε στην εσπλανάδα και να κάνουμε ουρά στο εκδοτήριο εισιτηρίων.

Ενώ περιμέναμε, μιλήσαμε με ένα νεαρό ζευγάρι Ολλανδών που προσπαθούσε να πιάσει το τρένο νότια και επρόκειτο να προσπαθήσει να πάρει επιστροφή χρημάτων για να μπορέσει να ταξιδέψει με λεωφορείο.

Ξαφνικά, το ταμπλό ενημερώθηκε και το τρένο μας για την Évora έδειξε ότι είχε προγραμματιστεί εκ νέου για τις 10:29 π.μ.… σε περίπου 10 λεπτά. Ωραία, μετά επιστρέψτε στην πλατφόρμα.

Σε μια ενδιαφέρουσα ιδιορρυθμία της μοίρας, όταν ο Μπέρνι έκλεισε τα εισιτήριά μας μέσω Διαδικτύου, κατά λάθος έκλεισε το ταξίδι επιστροφής μας για τις 7 μ.μ. αντί για τις 5 μ.μ. αφού το συζητήσαμε και συμφωνήσαμε να επιστρέψουμε με το τρένο στις 5 μ.μ.

Αποδεικνύεται ότι αυτές οι επιπλέον δύο ώρες θα είναι χρήσιμες σήμερα.

Τελικά έφτασε το τρένο, ανεβήκαμε, βρήκαμε την άμαξα και τις θέσεις μας χωρίς πρόβλημα και το τρένο έφυγε από τον σταθμό λίγο μετά τις 11:30 π.μ.

Άρα μόνο μιάμιση ώρα καθυστέρηση. Σε λίγα λεπτά, το τρένο πέρασε με ταχύτητα τη γέφυρα 25 de Abril, διασχίζοντας τον ποταμό Τάγο και περνώντας από τον Cristo Rei.

Μόλις σκεφτήκαμε ότι θα ρίξαμε μια αξιοπρεπή ματιά στο αντίγραφο της Λισαβόνας του αγάλματος του Χριστού του Λυτρωτή του Ρίο ντε Τζανέιρο, βυθιστήκαμε σε ένα τούνελ.

Ο μαέστρος εμφανίστηκε για να ελέγξει τα εισιτήριά μας. Ο Μπέρνι του έδειξε τα ηλεκτρονικά μας εισιτήρια στο τηλέφωνό του και ο αγωγός είπε: όχι, είναι πίσω, για το ταξίδι από την Έβορα στη Λισαβόνα. Οχι δεν είναι.

Ο γκρινιάρης εισπράκτορας έτρεξε τα εισιτήρια πάνω-κάτω στο τηλέφωνο του Μπέρνι, επιμένοντας ότι πήγαιναν σε λάθος κατεύθυνση. Έλεγξε τα εισιτήρια για το ζευγάρι στον διάδρομο.

Ενώ το έκανε αυτό, ο Μπέρνι έσυρε τα εισιτήρια στη σωστή θέση και τα έδειξε ξανά στον μαέστρο. Ω ναι, εντάξει, τα εισιτήριά σας ισχύουν. Χαίρομαι που επιλύσαμε το πρόβλημα και δεν μας έδιωξαν από το τρένο στην πρώτη στάση!

Το ταξίδι μας στην Évora πέρασε πολύ γρήγορα (εντάξει, ναι, κοιμόμουν για λίγο!) και κατεβαίναμε από το τρένο ακριβώς στη 1:00 μ.μ.

Περπατήσαμε στην πόλη μέσα από ένα κενό εργοτάξιο έξω από τα τείχη της πόλης και κάναμε την πρώτη μας στάση στην Évora, στο Jardim Público, ακριβώς μέσα στο παλιό τείχος της πόλης.

Υπήρχε ένα περίπτερο εκεί, οπότε αποφασίσαμε ότι ήταν τόσο καλό μέρος για μεσημεριανό γεύμα. Δύο τοστ με ζαμπόν και τυρί (ή tosta mista στα πορτογαλικά, που ακούγεται πολύ πιο εξωτικό) και δύο μπουκάλια νερό αργότερα ήμασταν έτοιμοι να πάμε για περιήγηση στα αξιοθέατα στην Évora, τη διάσημη ιστορική πρωτεύουσα του Alentejo.

Λόγω της καλοδιατηρημένης παλιάς πόλης της, που εξακολουθεί να περιβάλλεται μερικώς από μεσαιωνικά τείχη, μαζί με αξιόλογα κτίρια και μνημεία από διάφορες ιστορικές περιόδους, η Évora αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Μέσα στους κήπους βρίσκουμε τα Fake Ruins και το Dom Manuel Palace. Δεν μπορέσαμε να μάθουμε πολλά για το πρώτο, αλλά είναι βασικά τρελό... μάλλον ήταν μέρος του παλατιού κάποια στιγμή πριν γίνει ένα γραφικό ερείπιο;

Το τελευταίο είναι η La Galería de Damas, ό,τι έχει απομείνει από την πρώην βασιλική κατοικία των Βασιλέων της Πορτογαλίας. Η Évora χρησίμευε ως αγροτικό καταφύγιο για τους βασιλιάδες της Πορτογαλίας από τον 14ο αιώνα.

Στη συνέχεια αρχίζουμε να ανεβαίνουμε στο λόφο προς το Capela dos Ossos, το παρεκκλήσι των οστών, που βρίσκεται δίπλα στο Igreja de Saõ Francisco. Είναι αρκετά τρομακτικό.

Οι Φραγκισκανοί μοναχοί εκτάφησαν περίπου 5.000 πτώματα για να διακοσμήσουν το παρεκκλήσι. Οι Φραγκισκανοί τακτοποίησαν τα οστά των απλών ανθρώπων που ήταν θαμμένα στα μεσαιωνικά νεκροταφεία της Évora με διάφορα μοτίβα. Επισκεπτόμενοι δίπλα στην εκκλησία ανακαλύψαμε ότι ήταν κλειστή για γάμους.

Ε, είναι Σάββατο!

Με τα μάτια κολλημένα στους Χάρτες Google, ο Μπέρνι μας οδήγησε στον λόφο προς τον Καθεδρικό Ναό της Évora, με θέα σε ένα απίστευτο κτίριο κρυμμένο σε έναν παράδρομο.

Δεν ήταν στη λίστα μας με τα μέρη που πρέπει να δούμε σήμερα, αλλά το εξωτερικό του Igreja da Graça ήταν θεαματικά διακοσμημένο και σίγουρα αξίζει μια φωτογραφία.

Φαίνεται κρίμα που το κτίριο χρησιμοποιείται σήμερα από τις Πορτογαλικές Ένοπλες Δυνάμεις ως στρατιωτική κατοικία.

Φτάνουμε στην Praça do Giraldo όπου φωτογραφίζουμε το σιντριβάνι και το Igreja de Santo Antão πριν συνεχίσουμε για τον Καθεδρικό Ναό.

Πρέπει να πω σε αυτό το σημείο ότι τα λιθόστρωτα της Évora είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ και απίστευτα ακατάστατα. Οι δρόμοι εδώ κάνουν τα πλακόστρωτα δρομάκια της Λισαβόνας να φαίνονται ομαλά σαν τσιμεντένιο μονοπάτι.

Όταν τελικά φτάσαμε στον καθεδρικό ναό στην κορυφή του λόφου, αγοράσαμε εισιτήρια για την «πλήρη επίσκεψη»: τα μοναστήρια, η ταράτσα και το μουσείο.

Ο καθεδρικός ναός της Évora ξεκίνησε το 1280 και ολοκληρώθηκε το 1350 σε ρωμαϊκό γοτθικό ρυθμό. Στην Ακρόπολη, το υψηλότερο σημείο της πόλης, ο καθεδρικός ναός βρίσκεται σε μια βεράντα που περιβάλλεται από επάλξεις, χαρακτηριστικό των φρουρίων-εκκλησιών του Μεσαίωνα.

Το σημερινό Κύριο Παρεκκλήσι χρονολογείται από τον 18ο αιώνα όταν ξαναχτίστηκε (επαναδιακοσμήθηκε;) σε στυλ μπαρόκ χάρη στην αιγίδα του Dom João V.

Από τη βεράντα του τελευταίου ορόφου απολαμβάνουμε πανοραμική θέα στη γύρω εξοχή και στο υδραγωγείο Agua de Prata. Δυστυχώς, αυτό ήταν το πλησιέστερο που μπορούσαμε να φτάσουμε στο υδραγωγείο καθώς το απόγευμα γλίστρησε.

Στη συνέχεια προσπαθήσαμε να επισκεφτούμε το παλάτι Duques de Cadaval γιατί ήταν προγραμματισμένο να κλείσει στις 5:00 μ.μ.

Ουάου, στις 4:25 μ.μ. διαπιστώσαμε ότι ήταν ήδη κλειστό και δεν μπορούσαμε να μπούμε στο παλάτι, αλλά η διπλανή εκκλησία ήταν ακόμα ανοιχτή.

Αν φτάναμε στην Évora στις 11:30 αντί στις 13:00, θα είχαμε εγκαταστήσει τα πάντα;

Ευτυχώς, ο Ρωμαϊκός Ναός είναι ένα υπαίθριο αξιοθέατο που δεν κλείνει ποτέ. Ο ναός είναι αφιερωμένος στην Νταϊάνα, την αρχαία ρωμαϊκή θεά του φεγγαριού, του κυνηγιού και της αγνότητας. Είναι μνημεία σαν αυτό που βοήθησαν την Évora να κερδίσει το καθεστώς της παγκόσμιας κληρονομιάς.

Τελικά βρήκαμε τον δρόμο για το πανεπιστήμιο.

Στην πραγματικότητα θα έπρεπε να πω μέχρι το πανεπιστήμιο γιατί ήταν στην άλλη πλευρά του λόφου. Το Évora Universidade είναι το δεύτερο παλαιότερο πανεπιστήμιο στην Πορτογαλία.

Ιδρύθηκε το 1559 από τον καρδινάλιο Ενρίκε και έλαβε πανεπιστημιακό καθεστώς τον Απρίλιο του ίδιου έτους από τον Πάπα Παύλο Δ'.

Φυσικά, το γεγονός ότι είχαμε αποτολμήσει την κατηφόρα σήμαινε ότι θα επιστρέψουμε στο λόφο στον καθεδρικό ναό πριν επιστρέψουμε στην πόλη προς το σταθμό.

Εκείνη την εποχή, ο Bernie συμπεριφερόταν ακόμα σαν το Energizer Bunny και το δεξί μου ισχίο με σκότωνε!

Στο δρόμο της επιστροφής σταματήσαμε στο Igreja de Saõ Francisco, το οποίο ήταν πλέον ανοιχτό για να το δουν οι τουρίστες χωρίς να διακόπτουν τους γάμους.

Καθώς το τρένο μας έφευγε στις 19.06 σκεφτήκαμε ότι ίσως έπρεπε να φάμε πριν φύγουμε από την Évora. Ωστόσο, το πρόβλημα ήταν ότι τα εστιατόρια στην πλατεία μπροστά από την εκκλησία προσέφεραν μόνο ποτά και σνακ μέχρι τις 18:00.

Φάγαμε λοιπόν ένα σνακ (ή ίσως το πρώτο μας πιάτο ενός προοδευτικού δείπνου;) επιλέγοντας αλλαντικά (τάπας), ψωμί, τυρί και πατέ τόνου και σαρδέλες για να συνοδεύσουμε την μπύρα και το ανθρακούχο νερό μας.

Αφήσαμε τα τείχη της πόλης και ξαναδιασχίσαμε την ερημιά έξω από το τείχος καθώς περπατούσαμε πίσω στο σταθμό μετά από μια αεροπορική επίσκεψη στην Évora.

Όταν φτάσαμε αργά το απόγευμα, το τρένο από τη Λισαβόνα μόλις είχε φτάσει. Εξαιρετικό, το τρένο ήταν ήδη στην αποβάθρα στις 6:30 μ.μ. μ., οπότε φανήκαμε καλά να φύγουμε αμέσως στις 7:06 μ.μ. Μ.

Παρακολουθήσαμε καθώς η ατμομηχανή αποσυνδέθηκε από τις άμαξες και κατευθυνθήκαμε προς την πίστα μακριά από τη θέα...για να βρούμε ένα σημείο μεταγωγής υποθέσαμε; Όλα καλά, επέστρεψε σύντομα και μετά έστριψε προς την άλλη κατεύθυνση πριν επιστρέψει στην πίστα στην οποία κάθονταν τα βαγόνια.

Όλα μαζί ξανά, ήρθε η ώρα να μπούμε στο τρένο και ξεκινήσαμε πίσω στη Λισαβόνα ακριβώς στην ώρα μας.

Αφού πήραμε το μετρό πίσω στο διαμέρισμά μας, ήρθε η ώρα να σκεφτούμε να φάμε λίγο περισσότερο.

Από τότε που είδαμε το pastel de bacalhau (μπακαλιάρο γεμιστό με τυρί) την πρώτη μέρα σκεφτόμαστε να τα δοκιμάσουμε. Τώρα, αν μπορούσαμε να θυμηθούμε πού είδαμε το κατάστημα που τα πούλησε;

Το μόνο που ήξερε ήταν ότι πήγαινε στο σούπερ μάρκετ που επισκεφτήκαμε εκείνο το πρώτο απόγευμα.

Μετά από αρκετό ζιγκ ζακ στους δρόμους και όταν είχαμε σχεδόν σταματήσει να ψάχνουμε για ψαροκέικ για δείπνο, ήταν εκεί!

Παραγγείλαμε έξι και παραλίγο να πεθάνουμε όταν το ποσό που έπρεπε να πληρώσουμε ήταν 30,00 €! Τότε αποφασίσαμε ότι θα ήταν καλύτερα να έχουμε μερικές πορτογαλικές τάρτες για επιδόρπιο.

Αφού τελειώσαμε εκείνη την παρτίδα στο διαμέρισμα, το προοδευτικό δείπνο μας ολοκληρώθηκε!